Μπροστά στον εργασιακό μεσαίωνα

(Δημοσιεύτηκε στην Ημερήσια Εφημερίδα της Κοζάνης "Πρωϊνός Λόγος" στις 7/4/2009)


Μετά την λήψη μέτρων εισπρακτικού χαρακτήρα από την κυβέρνηση προς τους μισθωτούς και συνταξιούχους, για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης, ο πρωθυπουργός σκέπτεται να προχωρήσει στην ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων. «Δεν είναι κακό» είπε ο κ. Καραμανλής, «προκειμένου να κλείσει μία επιχείρηση, να μειωθούν οι ώρες εργασίας των εργαζομένων στην επιχείρηση με την αντίστοιχη μείωση των αποδοχών, ύστερα από συμφωνία βεβαίως, εργοδότη εργαζομένων». Τον πρωθυπουργό προκατέλαβε ήδη ο πρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος, λαμβάνοντας το μέτρο στη δική του επιχείρηση. Την άποψη του πρωθυπουργού προφανώς, ενστερνίζονται πολλοί άλλοι επιχειρηματίες, οι οποίοι δεν βλέπουν την ώρα η άποψη αυτή να γίνει πράξη.

Η σκέψη ή μάλλον, η σιωπηλώς ειλλημμένη απόφαση, έρχεται τη στιγμή που οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα, πέρα από τις χαμηλές αποδοχές, τις αποδοχές των 700 ευρώ που λαμβάνουν, υφίστανται ήδη πίεση στα εργατικά τους δικαιώματα. Εντατικοποιημένη εργασία, παράνομες απολύσεις, μη καταβολή υπερωριών, δώρων, επιδομάτων και προσαυξήσεων λόγω Kυριακών – εορτών, αποζημιώσεων, μη καταβολή ακόμη και των δεδουλευμένων. Και όλα αυτά όταν οι Επιθεωρήσεις Εργασίες υπολειτουργούν λόγω έλλειψης προσωπικού, σε βαθμό, που τα συνδικάτα μιλούν περί συνειδητής διάλυσης των ελεγκτικών μηχανισμών του κράτους από την κυβέρνηση. Με ποιους λοιπόν μηχανισμούς το κράτος θα ελέγξει τη συμφωνία εργοδοτών – εργαζομένων, την οποία ο πρωθυπουργός επιθυμεί;

Αλλά δεν είναι μόνο η υποβάθμιση των εργασιακών σχέσεων. Είναι και ο αρνητικός επηρεασμός της εθνικής οικονομίας από την χαλαρότητα των επιχειρήσεων λόγω του υπερπροστατευμού τους από το κράτος, ο οποίος υπερπροστατευτισμός συνίσταται στην υποβάθμιση των εργασιακών σχέσεων καθώς και σε δικαιώματα και προνόμια που η κυβέρνηση παρέχει προς τις επιχειρήσεις. Οι επιχειρήσεις αντί άλλων μέτρων που πρέπει να λάβουν όπως π.χ., η σωστή διοίκηση, ο μηχανολογικός εκσυγχρονισμός, η παραγωγή νέων προϊόντων, η αναζήτηση νέων αγορών, καταφεύγουν στην εύκολη λύση των απολύσεων και των περικοπών εξόδων σε ότι αφορά τους εργαζόμενους. Επιχειρήσεις που στέκονται σε ξύλινα πόδια, θα οδηγηθούν αναπόφευκτα στη χρεοκοπία και την εκκαθάριση. Άλλωστε δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο, επιχειρήσεις να χρεοκοπούν και οι επιχειρηματίες να ευημερούν. Ως εκ τούτου, προτιμότερο είναι το έγκαιρο κλείσιμο μιας επιχείρησης από την προβληματική της λειτουργία, με υποβαθμισμένες τις εργασιακές σχέσεις. Μία άλλη επιχείρηση, νέα, που θα στηθεί δίπλα σε αυτή που έκλεισε, υγειώς λειτουργούσα και με προοπτική, θα απορροφήσει τους απολυμένους εργαζόμενους. Όταν δε, πρόκειται για κλάδο επιχειρήσεων ο οποίος βρίσκεται σε κρίση λόγω γενικότερων αλλαγών στις καταναλωτικές συνήθειες, δύο φορές οι επιχειρήσεις να αλλάξουν αντικείμενο ή να κλείσουν. Ποια προοπτική σήμερα, σε περίοδο διεθνούς αντικαπνιστικής εκστρατείας, μπορεί να έχει η καπνοβιομηχανία;

Η υποβάθμιση των εργασιακών σχέσεων σε συνδυασμό με την οικονομική εξαθλίωση των εργαζομένων ήδη προκαλούν κοινωνικές εντάσεις. Πολλοί συνδέουν τα γεγονότα του Δεκεμβρίου με τη δεινή θέση στην οποία βρίσκονται ευρείες λαϊκές μάζες. Πολιτικές που εφαρμόζονται κρίνονται πως βρίσκονται σε λάθος κατεύθυνση, στη χειρότερη περίπτωση, ότι είναι αναποτελεσματικές. Η εγκληματικότητα ενισχύεται. Η τρομοκρατία αναβιώνει. Το πολιτικό σύστημα ευθέως αμφισβητείται. Η κυβέρνηση, είναι καιρός να αντιληφθεί, πως το εκλογικό σώμα της γυρίζει την πλάτη, αντί της συσπείρωσης προς αυτή, που αυτή επιθυμεί και ελπίζει, λόγω της οικονομικής κρίσης.